این مداحان، ولایت مدار نیستند!
میزان ِ ولایت پذیری از سخنانِ آقای خامنه ای به عنوان رهبر جمهوری اسلامی (با همه ی کلیت شان) جز ِ شعارهای حامیانِ نظام اسلامی درآمده است.
کمتر جایی است که چند نفر ِ آدم ِ ولایت پذیر نباشند و بقیه را به ولایت پذیری یا عدمِ ولایت پذیری از آقای خامنه ای متهم نکنند.
البته در این جایگاه، به ارزش دهی به چنین گزاره ای نخواهیم پرداخت. چه آن که بخواهیم منطقی بحث کنیم و ریشه ها و استدلال های طرفین (موافقان و مخالفان ولایت فقیه) را بازبینی کنیم، به نظر نمی رسد بتوانیم به نتایج دلخوش کننده ای برسیم.
و با چنین فرایندی، تنها کسانی که پیروانِ واقعی ولایت آقای خامنه ای (حفظ الله) خلاصه می شود به همین پابرهنه ها و پاپتی ها و مستضعفین که با دل های پاک شان دلداده های واقعی اسلام هستند. و این طور نیست که آگاه نباشند، بلکه تحت تاثیر تبلیغات قرار نمی گیرند. چون خدا را خیلی ساده تر از چرتکه ها و حساب و کتاب ها و راه های پرپیچ و خم فلسفی و سیاسی شناخته اند. فهمیده اند که تاریخ و سیاست و الباقی چیزها توهم اند و آن چه حقیقت است خدا است. همین می شود که عاشق ِ مردانِ خدا (از دید خود) می شوند. زمانی همین دلدادگی را در پیروی از امام امت نشان داده اند و امروز هم همان مردم و با تکیه بر همان دیدگاه، آقای خامنه ای را پسندیده اند.
بگذریم، هدفم سخن گفتن از دلداده های واقعی آقای خامنه ای نیست. می خواهم برای تان از کسانی بگویم که خودشان را آدم هایی ولایی می دانند. و در لا به لای سخنان شان اذعان می کنند که ولایت نه برای آن ها یک امر سیاسی، که یک امر اعتقادی است. اما همین افراد، پیروی از آقای خامنه ای را تماما در سرلوحه ی کار ِ خود قرار نمی دهند. هر جا که به نفع شان نباشد و یا حرفِ رهبری را نپسندند، آن را بدون هیچ گونه عذاب وجدانی وتو می کنند. در چنین حالتی نظر و بیانِ رهبری، برای آنان اهمیت نمی یابد.
برای چنین دسته ای که کم نیستند:
رهبری ابزاری برای خفه کردن، سرزنش، و سرکوب دیگران است. همین که پای پیروی از فرامین رهبری به میان می رسد، چندان به آن گفته ها وقعی نمی نهند. انگار نه انگار که رهبری مستقیما داشت به این ها توصیه می کرد.
یکی از این دسته ها مداحان اهل بیت هستند. این بزرگوران به سخنرانی سالیانه ی رهبری در مورد مداحی که در روز میلاد حضرت صدیقه ی طاهره عنوان می شود، دل نمی سپرند. سخنان آقای خامنه ای را گوش نمی دهند و یا با سطحی نگری از کنار ِ آن رد می شوند و اساسا توجهی به سخنان ایشان نمی کنند. مثلا رهبری چند سال قبل فرمودند که مداحان در میلاد اهل بیت و در مراسمات شادی روضه نخوانند، اما مداحان به این سخن توجهی نکردند. همین مداحانی که خودشان را طرف دارنِ ولایت آقای خامنه ای می دانند، در همه ی مولودی ها، بدون استثنا، روضه می خوانند.
یک نمونه اش را همین امسال شاهد بودیم که آقای خامنه ای فرموند:
« البته این را هم به شما عرض بکنم؛ اینکه آقایان مداحها، و سابقها روضه‌خوانها - که ما حالا کمتر توفیق پیدا میکنیم ببینیم، اما در مواردى از افاضات مداحها مستفیض میشویم - اصرار میکنند که بلند گریه کنید، لزومى ندارد؛ خوب، آرام گریه کنید. وقتى میخواهند سینه بزنند، اصرار بر اینکه «صدا، صداى این جمعیت نیست»؛ یا وقتى مردم میخواهند صلوات بفرستند، اصرار بر اینکه «صلوات، صلوات این جمعیت نیست»! شما بخواهید مردم صلوات بفرستند، ولو توى دلشان. گرم شدن مجلس به این شیوه‌ها، اصل نیست؛ کارى کنید که دلهاى مستمع را در اختیار بگیرید. دل مستمع وقتى در اختیار شما آمد، مقصود حاصل است؛ اگر آهسته هم گریه کند، باز مقصود حاصل است؛ اگر به شما توجه کرد، باز مقصود حاصل است.»
