انتخابات و طوقی
در متا الف‌یا هر جمعه یادداشت می‌نویسم. آخرینش هم درباره انتخابات است. این انتخابات، انتخابات خیلی خوبی نیست و آدم از قشون‌کشی قبل از انتخاب و اسم مسخره و بی‌پرنسیب جمنا حسِّ خوبی ندارد. گروهی می‌نشینند و می‌خواهند برای مردم تعیین‌تکلیف کنند. چطور ممکن است حزبی از توی گاورمنت و از دل نفت بیرون بیاید و بعد مردمی باشد و طبق گفته یکی از سخنرانانش از مردم توقع کمک داشته باشد؟ امام در بین نانواها گفت آمریکا هیچ غلطی نمی‌کند، آقایان کدام سازوکار را بر اساس حضور مردم چیده‌اند که مدعی‌اند جبهه مردمی‌اند؟ و از همه بدتر سرمایه‌گذاری روی چهره چند بار شکست‌خورده‌ای است که از هیچ چیز به اندازه میدان سیاست بیگانه نیست و مهم‌ترین رقیبش سیاست‌ندانی‌اش است؛ فرمان حمله را به دست این بلده‌چی دادن عین بی‌سلیقگی است.
از جلیلی و میرسلیم و بقایی و حتی شیخ سمنانی سخن گفتن و نقدشان کردن منطقی‌تر است تا سخن گفتن درباره جمنایی که نه مردم را می‌شناسد، نه رهبر و نه رابطه بین مردم و رهبر در جامعه اسلامی را. آن‌ها اعتبار نداشته‌شان را هزینه قاضی معقول خراسانی می‌کنند که دوران پختگی‌اش است و می‌تواند کارگزار مفیدی برای مردم باشد؛ دست کم مردم خراسان. و همین اعتبار صادق است برای رزمنده اسبق و وزیر سابق و امدادیِ فعلی که نباید با این معرکه سرِ سازگاری داشته باشد؛ به آن امید.
