دربارهٔ دکتر ویدا

دکتر ویدا ناصرزاده ۱۲۵ مقاله دارد با اچ‌ایندکس ۳۵. یعنی دانشمندی منظم و واقعی و معتبر. بسیار معتبر. دانشگاه شفیلد می‌گوید او  role model for women داشته‌ است در دانشگاه شفیلد و در کشوری مثل بریتانیا که خاستگاه صنعتی‌شدن دنیای جدید است؛ آن هم در دانشگاهی مثل شفیلد که ۱۲۲ سال سابقه و رتبهٔ دو رقمی در جهان دارد.
 دکتر ویدا یکی از ۱۶ زنی است که دانشگاه شفیلد در بخش «سیمای یک زن» -معرفی مفاخر بانوی دانشگاه شفیلد- حضور دارد. این زن پیشرو نخستین استاد زن آن دانشگاه در دپارتمان مهندسی شیمی بوده است.
نمودار کاری دکتر ویدا هم حاکی از نظم کاری او دارد. اوّلین مقاله‌اش را سال ۱۹۹۱ منتشر کرده و تا سال ۲۰۱۶ این روند را ادامه داده است. اوج انتشار مقاله‌هایش در سال ۲۰۰۷ بود با ۲۰ مقاله. راستی در سال ۲۰۱۲ هم جایزه‌ای به افتخار ایشان در دانشکده پایه‌گذاری شد. جایزه‌ای ۱۰۰ پوندی و دانشجویی هم‌چون ده‌ها جایزه دانشجویی دیگر که به 
Students registered on the MSc Environmental & Energy Engineering or the MSc Energy Engineering with Industrial Management 
تعلّق می‌گیرد. (لابد بریتانیا که در علم عقب‌افتاده! است برای جبران این عقب‌ماندگی ده‌ها جایزه دانشجویی ترتیب می‌دهد تا دانشجویان را به جای «درس خواندن» به سمت «پژوهش کردن» و «کار عملی» ترغیب کند. ای بیکارها...)
رساله دکتری‌ خانم دکتر ویدا هم در دسترس است. ۲۵۷ صفحه دارد. نیمی از آن مستندات آزمایشگاهی کار ایشان است و جالب‌ترین‌شان چندین عکسی است که احتمالاً خود خانم دکتر ویدا از آزمایش‌هایش گرفته است. عکس‌های سیاه و سفید است ولی کادربندی، نوردهی، و وضوح خوبی دارند. حتی عکس ۸ می‌تواند میزانسن یکی از صحنه‌های یکی از آثار کلاسیکِ هیچکاک یا هاکس باشد.
از عکس‌ها گفتیم از تک‌عکس خودشان بگوییم در اینترنت. این عکس به احتمال زیاد در همان مرکز Chemical and Biological Engineering در مرکز شهر شفیلد گرفته شده است. در این تک‌عکس موهای کوتاهی دارد. لبخند پهن و مهربانی صورتش را پر کرده است. پیراهن مرّتب و اتوشده‌ نباتی‌رنگی در زیر پوشیده و دکمه زیر گلوی آن را هم بسته است، ولی تن‌پوش که تمام بالاتنه را غرق کرده است، یک بافت با دکمه‌های فلزی بزرگ و با رنگ زمینه سورمه‌ای و خطوط درشت سبز و قرمزِ آجری است. عکس از نیم‌تنه به بالاست ولی احتمالاً دست‌های خانم دکتر ویدا به هم وصل شده است و سیمای یک زن ایرانی بی‌شیله‌پیله و ساده‌پوش را نشان می‌دهد که در کارش جدّی است و جهان را می‌شناسد و همیشه در برابرش آرام و صبور و موثر است. این همان تصویری است که ما به خاطر می‌سپاریم و به آینده‌گان معرفی خواهیم کرد تا اسیر رسانه‌های قلابی‌ساز نشوند. 
 سال پیش، خانم دکتر ویدا ناصرزاده شریفی در همین روزها، در شصت سالگی به هفت هزارسالگان پیوست. پیکرش به قطعه ۴۹ بهشت‌زهرا  برده شد که به وصیت خودش باید در خاک وطن آرام می‌گرفت و هیچ کشوری برایش جای ایران را نمی‌گرفت. 
مستندات زندگی خانم دکتر ناصرزاده حتما در خانواده حاضر است؛ از فعالیت‌های علمی‌اش در چین تا ریاستش بر دپارتمان انرژی در همان دانشگاه مردسالارِ شفیلد. از سال‌های ابتدای انقلاب که تحصیل در رشته پزشکی را رها کرد و چندی دروس قدیمه خواند و بعد بنه‌کن شد به بریتانیا تا امروز که یکی از مفاخر یکی از مغرورترین دانشگاه‌های جهان است در شهر شفیلد. 
او یک زن قوی و روبه‌جلوی ایرانی است؛ مریم میرزاخانی یک اتفاق نبود؛ مثال دیگرش دکتر ویدا.